Voorbij?

Morgen is het drie weken geleden , de laatste bestraling....
En nu zou ik blij en opgelucht moeten zijn. Mensen feliciteren me en ons dat het voorbij is...
Ik wordt daar zo boos en verdrietig van... Hoezo voorbij? De behandeling zit erop ja, mijn lijf is helemaal fucked up, ik heb pijn, kan moeilijk bewegen, ben vermoeid, slaap heel slecht, behalve met een slaappil en 2 glazen wijn! Heb heel veel verdriet om mijn weggenomen borst. Manman, wat vind ik het pijnlijk, geestelijk, de aanblik ervan... Dit en nog veel meer emoties. Schaamte ook...

Controle...

Eerste controle na de bestraling. Bij dr. Altintas. Zij is heel optimistisch over alles en de prognose..... Wij moeten alleen nog zo gaan voelen... ik blijf bang....

Ik heb mezelf hiervoor ingeschreven. Lijkt me wel een goed plan!

Koude roos...

Bijna december en er staat één eenzaam bloeiende roos in de puinhoop die de herfst van mijn mooie tuintje heeft gemaakt...

Avondje uit!

 
Een heerlijk avondje uit!

Niet mokken...

Lekker wokken!!!
Met zijn 5jes lekker gaan wokken in Biest-Houtakker. Kei lekker!!!
Was nog ter ere van Ad's 70ste verjaardag.

Nuts...

Zo gezellig! love 'em!

Verdrietig en boos!

Wat is het leven toch een achtbaan... Op en neer.... dan weer eens op z'n kop, aaaarrgggg!!! Ik wil gewoon rust! Geen gezeik aan m'n kop!
Zelfs nu dat ik 'ziek' ben wordt het me niet gegund om voor mezelf te zorgen... Alle zorgen gaan gewoon door... Zelfs op de dag na mijn laaste behandeling. Het zou vandaag MIJN dag moeten zijn! Het begin van een leven zonder kanker, (hoop ik). Nee niks! Vandaag is het weer ons pa die me zo intens verdrietig heeft gemaakt...

Paddestoelen zoeken...

Een puber in huis vind ik niet altijd makkelijk... Maar heel soms heb je momenten dat het net zo voelt als vroeger toen ie klein was. Vandaag zijn we met z'n tweetjes naar het bos gefietst om paddestoelen te zoeken voor school. Wat wás het fijn! Moeder/zoon moment... Ik voelde me weer eventjes gewaardeerd als mama... Hij was lief voor me... en bezorgd of ik het wel aankon qua conditie... Waarom kan het niet altijd zo zijn...

15 jaar in dienst!!!

1 november 2011

Vandaag een heel bijzondere mijlpaal voor mij. 15 jaar in dienst!!! Pinotta was destijds nog niet van Kinderstad, maar ik was wel in vaste dienst genomen door de stichting. Zelfs niet hoeven solliciteren, ik werd gevraagd!!!! Tijden veranderen... En ook heel veel in de kinderopvang!! Mooie tijden, mooie herinneringen, mooie mensen leren kennen, PRACHTIGE kindertjes!!! Mooi beroep!!!