Lars onderweg naar huis gestuurd vanaf zijn gsm...
dinsdag 12 maart 2013
Mijn Pa.......
Vandaag ben ik bezig met pa's spullen.... Ik moet (en wil) dat zelf doen en niet overlaten aan iemand anders. Maar het is een confronterende klus. Ik herbeleef weer allerlei herinneringen aan hem en wordt nog steeds overmand door verdriet. En spijt. Spijt over wat er ooit was... en ook over wat er niet was.... Ik dacht dat ik alles wist van hem... En toch stuit ik op dingen die hij niet met mij heeft gedeeld. Was ik er dan niet genoeg voor hem. Was ik teveel bezig met zelf overleven in deze wereld die ik eigenlijk nooit echt leefbaar heb gevonden? We droegen allebei ons eigen zak, sleepten die mee, en wilden allebei (denk ik achteraf) elkaar behoeden voor elkaars verdriet.
Natuurlijk heb ik een half jaar geleden al, toen hij overleed, alles door mijn handen laten gaan. Wilde toen ALLES van hem aanraken, kijken of er nog iets van een briefje of teken naar mij toe achterbleef. Alles heb ik afgezocht, zoekend naar een teken dat ik belangrijk voor hem was... Ik vond niks.... NIKS!!!! Heel zijn leven beschreven, gedocumenteerd, bewaard gebleven, tot op bonnetjes toe. Reis bescheiden. Brieven.
Alles, werkelijk alles over zijn eigen opgezette zaak (De Hovenier). En Kimoto waar hij later directeur van werd. Waar hij zo trots op was omdat hij uitgroeide van een man in de ww, berooid van alles en iedereen, opklom naar heftruckchauffeur naar algemeen directeur. !!! Zo vaak dat ik dat verhaal heb aangehoord... Wat ik niet meer wilde horen! En nu wens ik dat ik wel beter had geluisterd naar zijn beleving achter de sterke verhalen...
Op zoek, hoopvol, verwachtingsvol, dat er iets verstopt zou zitten tussen of in een van de honderden geheime doosjes en 'nepboeken' die hij heeft gemaakt van lege voedingswaar doosjes. Niet van echt te onderscheiden in zijn immens grote boekenkast. Wat was het toch wonderlijk toen, om steeds een boek te pakken en erachter te komen dat het geen boek was... de spanning van 'wat zou erin zitten'.... Hij had er trouwen overal zelf met lettertjes teksten op gemaakt... Dus hij wist precies waar wat zat. Ook vond ik een lijst met 'de boeken' , gespecificeerd op onderwerp en nummers... Ingenieus...
Bijvoorbeeld...........
* Moegestel... alles over zijn geboorteplaats, knipsels, folders, fotootjes van familieleden, rouwkaartjes.
* ergens tussenin weggestopt, totaal onlogisch, zijn akte van geboorte. Zo mooi, die oude documenten.
* Homelife, van alles van welke huiselijk klussen hij had gedaan, activiteiten in de tuin (van in Zuid Afrika nog) bijvoorbeeld welke zaadjes geplant het gazon bemest.
*almanac met gegevens van járen Whiskey's en wijnen proeven... met naam, jaar, prijs, keuring (bijvoorbeeld; disappointing...) en waar en wanneer 'gekeurd'.
* Amsterdam.... waar bonnetjes, kaartjes, briefjes, een gedicht aan haar, iets wat je eigenlijk als dochter niet hoort te weten. (S met een dollarteken erdoor, dat was haar tekentje). Soms de volledige naam. Rekeningen met belachelijk hoge bedragen, voor hele avonden of nachten. Hij nam er zijn tijd voor... Op zoek naar liefde en waardering.....
Het was een bijzondere man, mij pa.....
Natuurlijk heb ik een half jaar geleden al, toen hij overleed, alles door mijn handen laten gaan. Wilde toen ALLES van hem aanraken, kijken of er nog iets van een briefje of teken naar mij toe achterbleef. Alles heb ik afgezocht, zoekend naar een teken dat ik belangrijk voor hem was... Ik vond niks.... NIKS!!!! Heel zijn leven beschreven, gedocumenteerd, bewaard gebleven, tot op bonnetjes toe. Reis bescheiden. Brieven.
Alles, werkelijk alles over zijn eigen opgezette zaak (De Hovenier). En Kimoto waar hij later directeur van werd. Waar hij zo trots op was omdat hij uitgroeide van een man in de ww, berooid van alles en iedereen, opklom naar heftruckchauffeur naar algemeen directeur. !!! Zo vaak dat ik dat verhaal heb aangehoord... Wat ik niet meer wilde horen! En nu wens ik dat ik wel beter had geluisterd naar zijn beleving achter de sterke verhalen...
Op zoek, hoopvol, verwachtingsvol, dat er iets verstopt zou zitten tussen of in een van de honderden geheime doosjes en 'nepboeken' die hij heeft gemaakt van lege voedingswaar doosjes. Niet van echt te onderscheiden in zijn immens grote boekenkast. Wat was het toch wonderlijk toen, om steeds een boek te pakken en erachter te komen dat het geen boek was... de spanning van 'wat zou erin zitten'.... Hij had er trouwen overal zelf met lettertjes teksten op gemaakt... Dus hij wist precies waar wat zat. Ook vond ik een lijst met 'de boeken' , gespecificeerd op onderwerp en nummers... Ingenieus...
Bijvoorbeeld...........
* Moegestel... alles over zijn geboorteplaats, knipsels, folders, fotootjes van familieleden, rouwkaartjes.
* ergens tussenin weggestopt, totaal onlogisch, zijn akte van geboorte. Zo mooi, die oude documenten.
* Homelife, van alles van welke huiselijk klussen hij had gedaan, activiteiten in de tuin (van in Zuid Afrika nog) bijvoorbeeld welke zaadjes geplant het gazon bemest.
*almanac met gegevens van járen Whiskey's en wijnen proeven... met naam, jaar, prijs, keuring (bijvoorbeeld; disappointing...) en waar en wanneer 'gekeurd'.
* Amsterdam.... waar bonnetjes, kaartjes, briefjes, een gedicht aan haar, iets wat je eigenlijk als dochter niet hoort te weten. (S met een dollarteken erdoor, dat was haar tekentje). Soms de volledige naam. Rekeningen met belachelijk hoge bedragen, voor hele avonden of nachten. Hij nam er zijn tijd voor... Op zoek naar liefde en waardering.....
Het was een bijzondere man, mij pa.....
Abonneren op:
Posts (Atom)