op controle...

Gatverrr! Orthopeed kon verder niks zeker zeggen. Moet een ct- scan laten maken en dat moet weer beoordeeld worden door een schouder-orthopeed die nu net toevallig 2 weken op congres is... Morgen maar bellen naar ziekenhuis Geel of ze daar sneller hulp kunnen bieden... Zo moedeloos van...

lieve Liz!

Liz is op de koffie geweest. En deze had ze al een hele tijd voor mij klaar liggen... Keimooi!
Lekker gebabbeld.
En weer een mijlpaaltje, ze heeft me haartjes, die heel stilletjes aan beginnen te groeien in model geknipt. De pluizige puntjes er een beetje af, gewoon netjes. Ze vond dat het me heel goed staat, zo'n kort koppie... Leuk!
Thuis durf ik nu steeds vaker zonder mijn pruik te lopen... Ik denk dat het goed gaat komen...

wat ben ik toch een trut. marco hier maar sjouwen, koken wassen, was vouwen. En wat doe ik? Klagen dat de was te vochtig uit de droger komt en dat de handdoeken kleiner opgevouwen moeten worden!! Nekschot!

Mulberry Lane Luxury Suites

Mulberry Lane Luxury Suites

Tot nu toe is dit de enige accomodatie die we hebben gereserveerd... Prachtig!!! Ik ben dol op zijde rupsen. Vroeger ook gehad, in een schoendoos. Mooie beestjes. Een bepaalde geur... Kijk er naar uit!

Goed geslapen. Niet zo veel pijn meer. Alleen arm is blauw en gezwollen. Ik durf even niet naar dingetjes te kijken voor onze Afrika-reis, want ik moet nog even afwachten wat de orthopeed morgen zegt... Spannend. Marco vind het vreemd dat ik nu al terug moet komen.... Het weinig kunnen doen vind ik weer het ergste. Marco heeft het er maar druk mee. Stofzuigen, de was, bedden verschonen, koken, boodschappen doen. Pfff, en dan ook nog eens werken erbij! Ik wordt al wat handiger, kan al zelf mijn beha aantrekken. Vandaag ben ik ook veel optimistischer als gisteren... Maar helemaal eerlijk vind ik het nog steeds niet! Marco is weer mijn reddende engel. Love him so!

klotezooi!!!

 Het is BOUT! GROTE BOUT!!!

Gisteren zijn we doorgestuurd naar de Spoed. Blijkt nu dus een stukje van mijn schouderbot te zijn afgebroken….. Het houdt niet op, ik moest zo janken! Net nu ik weer aan het opbouwen ben met werken! En de revalidatie-programma kan ik ook mooi op m’n buik schrijven! Niet te believen!!!! Ik ben zo boos! Over 2 weken mijn droomreis….. met een fuc*ing mitellageval! Okee, geen gips, ja, ik bof!

Het is de bedoeling om de mitella (heet dat zo?) 4 weken lang te dragen, in het begin ook in bed. Dan moet het bot zich vanzelf weer gaan hechten. Zoniet? operatie. Maar daar wil ik absoluut nog niet aan denken! Gisteren lag ik daar, was bijna van mijn houtje gegaan, en dacht  ”ik kan geen ziekenhuisplafond meer ZIEN!!!” 

Ook weer zooooo frustrerend dat ik weer, ja wééééér!!!!! zo weinig kan. Alles met een hand! GRRR!

van de trap geflikkerd!

Okee… heb even tijd voor een blogje…. Ben vanmorgen heel hard van de trap gedonderd, vanaf de bijna bovenste tree! en ben veroordeeld tot mijn bed. De bank kan natuurlijk ook, maar dit is knusser’. Ja, ik ben inmiddels een kei in “making the best of a bad situation”! De laptop is mijn grote vriend vandaag. Ik kan mijn linkerarm moeizaam ( lees- gewoon niet!) bewegen en mijn schouder is erg pijnlijk. En het is net die arm waar ik zo voorzichtig mee moet zijn in verband met oedeem (vochtophoping) vanwege de weggenomen lymfeklieren. Zal je net zien he, díe arm. Dit typen doe ik met één vingertje, behelpen zeg! Vanavond kan ik naar de huisarts. Wel eentje die ik helemaal niet ken. Bah! Maar goed, ben al blij dat ik vandaag nog kán.

Ik heb ook oncologische revalidatie moeten afbellen. Balen, want ik ben daar zo goed bezig en met veel enthousiasme!! Mijn conditie blijkt toch helemaal niet zo erg te zijn als ik dácht. Dus ik hoef niet eens vanuit * slecht* te beginnen, maar zelfs boven het lijntje *goed*  VERY STRANGE….. Of heb ik dit al verteld??? Ik neig tegenwoordig naar een vorm van Alzheimer en vertel vaak dingen tig keer. Vergeef me lieve mensjes om me heen…’

Het is ironisch… wilde vandaag mijn orthopedische mouw gaan ophalen… Die moet je special laten maken op maat door een bandagist… jaaaa, zo leer je nog es wat… Die voorkomt als het goed is het opzwellen van je arm (oedeem). Die ZOU je moeten dragen tijdens werkjes als strijken, tuinieren, stofzuigen ed. Charming!!! Maar waarvoor ik ‘m zéker nodig heb is voor een vliegtuigvlucht….. (heeft te maken met luchtdruk…)

En dan kom ik automatisch op het volgende……………………… WE GAAN VLIEGEN!!!!!!!!!!!

Over een kleine twee weekjes gaan we met zijn tweetjes(!!!) naar Zuid-Afrika!!! Het land waar ik opgroeide tot mijn tiende… Zooooo gaaaaaf, ik kan het nog nauwelijks geloven… Een nachtje logeren bij familie en dan verder crossen met een huurautootje. Heel wat kilometertjes maken binnen 2 weken! D’r is zóveel te zien! Het is heerlijk om met de voorbereidingen bezig te zijn. Met iets fijns bezig te zijn in plaats van K…K…K… Kanker dus. Ik moet het toch een keer leren uitspreken.

GOING BACK TO MY ROOTS BABY,

was daar geen liedje van?

oncologische ravalidatie...

Voor de eerste keer daadwerkelijk SPORTEN bij de revalidatie. Erg zin in en supergemotiveerd! We begonnen met eerst de hartslagmeters aansluiten, horloge om en band om de buik heen, net onder de borst. Eerst op de 'bedden' wat rek en strek oefeningen. Al gauw had ik in de gaten dat dat helemaal niks was, zo met die pruik op mijn kop. Na een tijdje twijfelen, moffelde ik 'm ongezien onder de kussen. Toen we klaar waren, kwam ik gewoon omhoog en liep mee met de anderen naar de toestellen. De begeleidster begon uit te leggen en ineens zegt een collega'tje; "amaai, da staat u goe he?" EN IK BEGIN ME TOCH TE JÁNKEN!!! Gewoon uit schaamte. Ik gebaar de ze gewoon door moeten gaan en dat deed ze gelukkig. Traantjes gedroogd en ik was er doorheen... Weer een stap gezet!!!
Verder heerlijk gesport. Het ging super goed! En aan het einde bleek dat mijn conditie tussen de goed en zeer goed zat! Jieeeehaaaa!!!! Zo ontzettend blij en trots!

het is weer een tijdje geleden... maar vandaag viel er weer een lief kaartje in de bus... Van een oud collega van jaren terug. Zo lief!
Foto volgt...

Ik gá d'r voor!

De tweede keer sporten bij de revalidatie in het ziekenhuis. Het gaat zooo ontzettend goed en het is zo fijn om dit te doen met mede-borstkanker maatjes. Ik voel me er super goed bij! We lopen rond zonder onze pruiken en hebben het onder andere over protheses en specifieke klachten behorende bij dit alles. Heerlijk om gewoon te kunnen vertellen zonder bang te zijn dat je zit te zeuren. En om de verhalen en dagelijkse ongemakken te horen van de anderen. Ik voel (nu al!) een sterke verbondenheid met al deze vrouwen. Weer een prachtige ervaring om in mijn rugzak te stoppen. Morgen mag ik weer en ik heb er zin in!!! Wie had ooit gedacht dat ik zo enthousiast zou zijn over sportieve activiteiten!!!

Lars is vrolijk, aardig en zingt een melodietje... Ik vraag verbaasd "what struck you!" En zonder nadenken antwoord ie; "Lightning" hahahahaha. Pubers!!

heerlijke dag

Zo'n fijne dag gehad vandaag. Begon goed, geen gedoe met Lars... Verder lekker huisgehouden. Bijvoorbeeld de medicijn-lade uitgemest. Heel veel dingen weggedaan die over de datum waren... Hoezo bewaarziek??? Ook de koelkast uitgemest en weer lekker netjes. De gang ook. En nog een paar klusjes. Goed bezig, al zeg ik het zelf.

Nog iets waar ik SUPERBLIJ mee ben.........We hebben een Galaxy Tab gekocht!!! Zooo gaaaaf!! Je kunt er zoveel mee. We willen 'm straks ook meenemen naar Zuid-Afrika. Ik wil graag vanuit daar een blogje bijhouden van de trip, ook zodat mam alles op de voet kan volgen. Moet nog even uitvogelen hoe en wat. Wat ben ik toch een verwend nest he!

on my way home...

Vanachter de wolken scheen de zon...

Flesje...

Vandaag een klein meisje de fles gegeven. Niks bijzonders? Ik vind van wel. Het was haar eerste flesje in plaats van aan de borst bij mama. Weliswaar borstvoeding in het flesje maar toch! Ze deed het Supergoed! Hier kan ik nou van genieten!! Schatje!

Vroeger...

Voorpret...

Lekker bezig met onze reis voorbereiden. Heel veel zoeken, zoeken, zoeken...
 Lang leve internet!!! Zalig!

Back to bussiness...

Naar de bedrijfsarts geweest. Was al een jaar geleden, de contacten liepen telefonisch. Heel fijn. Hij herkende me! Goed gesprek gehad. De uitkomst is wat ik er van verwacht had. Ik ga opbouwen met werken. Vanaf volgende week 2 keer een paar uurtjes. Sinds het einde van de bestraling, 11-11-'11, ben ik elke week 1 keer geweest. Heel bewust, om de drempel laag te houden. Voor mijzelf en ook voor collega's. Voelde goed. Al zat het eraan te komen, ik voel me immers goed (meestal...), vind ik het toch wel dubbel. Spannend... Kan ik het nog wel, willen mijn collega's me terug, val ik niet weer terug in vorige valkuilen? Blijft spannend. Maar aan de andere kant ook wel weer veel zin.

Gastblogje...

Noraly, een collegaatje, vroeg me laatst of ik zin had om een stukje te schrijven voor de ‘Beauty and more’ blog waar zij voor schrijft. Enchantingbeauty “Echt wel, kei leuk!” (ambitie is om ergens nog een column voor te mogen schrijven, hint hint…)

Gisteren is het stukje geplaatst. Komt ie…

 You don’t have to look crappy, if you feel crappy…

Koffer!

Na een weekje niet goed in mijn vel zitten, vandaag weer een fijne dag gehad. In Tilburg zijn we geslaagd voor een supervette koffer voor onze Afrika-reis. 

MET SLANGENPRINT, haha, gaaaaaaf!

En 50% korting! I love bargains! 

 Ook lekker gaan eten bij een tentje die heet Easy Wok Away...
eenvoudig wokken, maar ontzettend lekker! Je mag zelf alle ingrediënten kiezen!
Onderweg naar huis een pizza gaan halen voor onze puber.

Kankerzooi!

Soms ben ik het zo kotsbeu! Vandaag weer zo'n dag. Is geen goed begin...1 januari 2012....Ik heb pijn in mijn botten, in mijn rug, in mijn gewrichten, mijn arm, mijn zijkant. En triestig om alles wat er mis is in mijn leven. Soms lijkt het me allemaal zo zinloos. Wat als ik doodga aan die kutkanker? Nou en??? Ben mijn stomme pruik beu, mijn achterlijk babyhaartjes die niet willen groeien. Mijn platte kant waar nog maar een paar maanden geleden een fijne borst hing. Godverdomme wat een vertoning! Eén tiet! pffff, Afgang! En ik ben het beu om alsmaar sterk te zijn!!!! En maar lachen. En maar volhouden dat het goed gaat. Dat het allemaal wel meevalt. Waarom??? Om anderen maar te sparen? Kut kanker! Gaat die pijn en ongemak nog over? Krijg ik ooit nog vertrouwen dat het niet terug gaat komen? Nu ben ik er nog van overtuigd dat het terug gaat komen. Daarom wil ik denk ik zoveel van me afschrijven. Iets van mezelf achterlaten. For anyone who gives a shit!!! Okee, Marco, die is er onvoorwaardelijk voor mij.  En mijn moeder die veel van me houdt. Maar een zoon die alleen maar moeilijk loopt te doen. En een vader die zich alleen maar over zichzelf bekommert. What's new. Heeft hij altijd gedaan. Maar ik zit nu in een boze fase naar hem toe. Dat ie maar gauw doodvalt, letterlijk... Onmens. Gisteren en vandaag heeft hij een paar keer gebeld, zag ik aan het nummer, maar ik heb niet opgenomen!! Ik wil 'm niet in mijn hoofd hebben nu. Het is zo raar hoe snel ik wissel van stemming. Gisteren ging het heel goed. En de dag ervoor ook, zo genoten van verschillende dingen en ook van koffiedrinken bij inspirerende lieve mensen. Deed me goed. En dan nu weer zo shittig... Okee, morgen zal het vast weer beter gaan... Ik hoop het...