Soms ben ik het zo kotsbeu! Vandaag weer zo'n dag. Is geen goed begin...1 januari 2012....Ik heb pijn in mijn botten, in mijn rug, in mijn gewrichten, mijn arm, mijn zijkant. En triestig om alles wat er mis is in mijn leven. Soms lijkt het me allemaal zo zinloos. Wat als ik doodga aan die kutkanker? Nou en??? Ben mijn stomme pruik beu, mijn achterlijk babyhaartjes die niet willen groeien. Mijn platte kant waar nog maar een paar maanden geleden een fijne borst hing. Godverdomme wat een vertoning! Eén tiet! pffff, Afgang! En ik ben het beu om alsmaar sterk te zijn!!!! En maar lachen. En maar volhouden dat het goed gaat. Dat het allemaal wel meevalt. Waarom??? Om anderen maar te sparen? Kut kanker! Gaat die pijn en ongemak nog over? Krijg ik ooit nog vertrouwen dat het niet terug gaat komen? Nu ben ik er nog van overtuigd dat het terug gaat komen. Daarom wil ik denk ik zoveel van me afschrijven. Iets van mezelf achterlaten. For anyone who gives a shit!!! Okee, Marco, die is er onvoorwaardelijk voor mij. En mijn moeder die veel van me houdt. Maar een zoon die alleen maar moeilijk loopt te doen. En een vader die zich alleen maar over zichzelf bekommert. What's new. Heeft hij altijd gedaan. Maar ik zit nu in een boze fase naar hem toe. Dat ie maar gauw doodvalt, letterlijk... Onmens. Gisteren en vandaag heeft hij een paar keer gebeld, zag ik aan het nummer, maar ik heb niet opgenomen!! Ik wil 'm niet in mijn hoofd hebben nu. Het is zo raar hoe snel ik wissel van stemming. Gisteren ging het heel goed. En de dag ervoor ook, zo genoten van verschillende dingen en ook van koffiedrinken bij inspirerende lieve mensen. Deed me goed. En dan nu weer zo shittig... Okee, morgen zal het vast weer beter gaan... Ik hoop het...
