klotezooi!!!

 Het is BOUT! GROTE BOUT!!!

Gisteren zijn we doorgestuurd naar de Spoed. Blijkt nu dus een stukje van mijn schouderbot te zijn afgebroken….. Het houdt niet op, ik moest zo janken! Net nu ik weer aan het opbouwen ben met werken! En de revalidatie-programma kan ik ook mooi op m’n buik schrijven! Niet te believen!!!! Ik ben zo boos! Over 2 weken mijn droomreis….. met een fuc*ing mitellageval! Okee, geen gips, ja, ik bof!

Het is de bedoeling om de mitella (heet dat zo?) 4 weken lang te dragen, in het begin ook in bed. Dan moet het bot zich vanzelf weer gaan hechten. Zoniet? operatie. Maar daar wil ik absoluut nog niet aan denken! Gisteren lag ik daar, was bijna van mijn houtje gegaan, en dacht  ”ik kan geen ziekenhuisplafond meer ZIEN!!!” 

Ook weer zooooo frustrerend dat ik weer, ja wééééér!!!!! zo weinig kan. Alles met een hand! GRRR!

van de trap geflikkerd!

Okee… heb even tijd voor een blogje…. Ben vanmorgen heel hard van de trap gedonderd, vanaf de bijna bovenste tree! en ben veroordeeld tot mijn bed. De bank kan natuurlijk ook, maar dit is knusser’. Ja, ik ben inmiddels een kei in “making the best of a bad situation”! De laptop is mijn grote vriend vandaag. Ik kan mijn linkerarm moeizaam ( lees- gewoon niet!) bewegen en mijn schouder is erg pijnlijk. En het is net die arm waar ik zo voorzichtig mee moet zijn in verband met oedeem (vochtophoping) vanwege de weggenomen lymfeklieren. Zal je net zien he, díe arm. Dit typen doe ik met één vingertje, behelpen zeg! Vanavond kan ik naar de huisarts. Wel eentje die ik helemaal niet ken. Bah! Maar goed, ben al blij dat ik vandaag nog kán.

Ik heb ook oncologische revalidatie moeten afbellen. Balen, want ik ben daar zo goed bezig en met veel enthousiasme!! Mijn conditie blijkt toch helemaal niet zo erg te zijn als ik dácht. Dus ik hoef niet eens vanuit * slecht* te beginnen, maar zelfs boven het lijntje *goed*  VERY STRANGE….. Of heb ik dit al verteld??? Ik neig tegenwoordig naar een vorm van Alzheimer en vertel vaak dingen tig keer. Vergeef me lieve mensjes om me heen…’

Het is ironisch… wilde vandaag mijn orthopedische mouw gaan ophalen… Die moet je special laten maken op maat door een bandagist… jaaaa, zo leer je nog es wat… Die voorkomt als het goed is het opzwellen van je arm (oedeem). Die ZOU je moeten dragen tijdens werkjes als strijken, tuinieren, stofzuigen ed. Charming!!! Maar waarvoor ik ‘m zéker nodig heb is voor een vliegtuigvlucht….. (heeft te maken met luchtdruk…)

En dan kom ik automatisch op het volgende……………………… WE GAAN VLIEGEN!!!!!!!!!!!

Over een kleine twee weekjes gaan we met zijn tweetjes(!!!) naar Zuid-Afrika!!! Het land waar ik opgroeide tot mijn tiende… Zooooo gaaaaaf, ik kan het nog nauwelijks geloven… Een nachtje logeren bij familie en dan verder crossen met een huurautootje. Heel wat kilometertjes maken binnen 2 weken! D’r is zóveel te zien! Het is heerlijk om met de voorbereidingen bezig te zijn. Met iets fijns bezig te zijn in plaats van K…K…K… Kanker dus. Ik moet het toch een keer leren uitspreken.

GOING BACK TO MY ROOTS BABY,

was daar geen liedje van?