Ik kan het eigenlijk niet geloven..... we gaan waarschijnlijk naar Zuid-Afrika, het land waar ik ben opgegroeid... Ik wilde dit al heel lang maar er was altijd wel een reden om het niet te doen. Zondagavond zei M. ineens..."zullen we in maart naar ZA gaan?" Ik wist niet wat ik hoorde! Hij heeft het nooit zo zien zitten, het trek hem niet zo... "We moeten het nu doen, nu het nog kan..."
De dag erop mama gebeld om te vragen of zij eventueel voor twee weken in huis wil komen voor Lars... En dinsdag naar mijn "baas''. Allebei vonden ze het een heel goed plan! Nu nog even zelf wennen aan het idee.... Zou het waar zijn? Zal ik nu na al die jaren toch nog even Afrika mogen ruiken en voelen? Onvoorstelbaar....
