14 september 2001

Ook Marie-Louise reageerde heel erg lief en enthousiast. Ook zij hadden het niet meer verwacht, omdat we vaak zo stellig zeiden “nooit meer”.

Zwanger

Gerommel in je buik

Van het kindje zo klein

Duwtjes en schopjes

Iedere beweging voelt zo fijn.

Je buik die groeit

En wordt steeds ronder

Een leven dat ontstaat

Is het grootste wonder

Geniet van je zwangerschap

Negen maanden zijn zo kort

Want voor je het weet is daar

De tijd dat je baby geboren wordt.

Dit zat op de envelop van kaart van Marie-Louise, Paul en kinderen met de veelbetekende tekst:

“Geniet er samen van”.

Lieve Judy, Marco en Lars,

Wij vinden het zó…….

Dat jullie weer een lief klein muppetje verwachten. Geweldig zeg!

Wat was dat geweldig leuk nieuws, we zijn heel blijk voor jullie. Nou nogmaals gefeliciteerd

En we wensen jullie een rustige, vertrouwensvolle en fijne zwangerschap toe.

En. Lars… boffen jongen, want je krijgt zo’n lekker broertje of zus waar je straks lekker mee kan spelen ( en vechten!) ( en klieren!)

Véél liefs, Liza, Jan, Angèle en Natasja  xxx

Van Liza heb je al een knuffeltje gehad. Een hele mooie met ecru/bruine tinten en zo’n knisperbuikje. Heel mooi. Angèle had een hele mooie tekening gemaakt. Mooi om te zien hoe zij dat ziet: een baby in de buik. Zij denkt trouwens dat je een meisje bent!. En volgens mij is ze een beetje “voelend”, want voordat Liza het wist ( wist ik het al, weet ik niet meer) had ze het al gezegd: “alle mensen hebben 2 kindjes.”

Liza: nee hoor niet iedereen: Marco en Judy hebben maar 1 kind

Angèle: nee hoor, want Judy heeft een baby in de buik

Liza: nou dat zou wel erg leuk zijn.

Zou dit toeval zijn? in ieder geval wel mooi!

Vrijdag 14  september 2001 

Van Marie-Louise en Paul kregen we een piepklein rompertje. Lief. Ze kwamen met zijn allen op de koffie, speciaal om te feliciteren.

 

Marco heeft vannacht gedroomd dat er een baby was. Hij wist het niet meer zo goed maar wel dat hij heel erg op moest letten dat de baby niet van ons bed viel…

14 september 2001

Vrijdag 14  september 2001 

De afgelopen week was niet leuk. Echt proberen te verwerken dat het niet goed is.

Eindelijk vrijdag 16. 00 uur. Marco ging ook mee (om te steunen) naar Trudy Griffioen. Ik ging liggen en keek mee op het schermpje. Al gauw had ze het gevonden. Ze zei:”het is goed !” ze liet het zien. We konden duidelijk je hartje zien kloppen, héél snel. Mooi !!!

Ik (wij) konden het niet geloven. Ik was er nu zo aan gewend geraakt dat het toch wel niet goed was. Ongelooflijk.

Ook Trudy had het echt niet verwacht. Dit is denk een wondertje. Hoe groot is de kans dat het nog fout gaat vroeg ik. Heel klein, wat het ziet er gewoon heel goed uit. Gelukkig.

Marco vroeg nog hoe het kon dat die 2 eerste test negatief waren en waarom het vorige week niet te zien was. Trudy legde uit dat het te maken had met een late eisprong en dus ook een late bevruchting.

Hierna zijn we Lars op gaan halen bij Pinotta en lekker uit gaan eten met zijn drieën.

Nu moet ik er weer helemaal aan wennen dat het wel goed is…. Raar hoor!

Vrijdag 14  september 2001 

Griep. Bah voel me echt niet lekker. En deze keer duurde het ook zo lang. Niet zozeer de griep, maar dat oververmoeide, slappe gevoel. Moe, moe, moe. Ik was al bang dat het kwam door het zwanger zijn, maar op woensdag ging het toch wel weer beter. Godzijdank. Heb geen zin in zo’n zeurzwangerschap. ( sorry, kleine…)

Vrijdag 14  september 2001 

Vandaag verteld aan Liza. Zij vindt het geweldig. Zo leuk, hoe ze reageerde.

Vanmiddag zijn we het tegen pa en ma, opa en oma gaan vertellen. Ze hadden het niet verwacht. Oma vroeg meteen of het een foutje was…

Ze was heel blij. Leuk. Opa zegt niet veel, maar ik weet zeker dat hij het ook leuk vindt.

Ook Marie-Louise reageerde heel erg lief en enthousiast. Ook zij hadden het niet meer verwacht, omdat we vaak zo stellig zeiden “nooit meer”.