Vrijdag 14 september 2001
De
afgelopen week was niet leuk. Echt proberen te verwerken dat het niet goed is.
Eindelijk
vrijdag 16. 00 uur. Marco ging ook mee (om te steunen) naar Trudy Griffioen. Ik
ging liggen en keek mee op het schermpje. Al gauw had ze het gevonden. Ze
zei:”het is goed !” ze liet het zien. We konden duidelijk je hartje zien
kloppen, héél snel. Mooi !!!
Ik
(wij) konden het niet geloven. Ik was er nu zo aan gewend geraakt dat het toch
wel niet goed was. Ongelooflijk.
Ook
Trudy had het echt niet verwacht. Dit is denk een wondertje. Hoe groot is de
kans dat het nog fout gaat vroeg ik. Heel klein, wat het ziet er gewoon heel
goed uit. Gelukkig.
Marco
vroeg nog hoe het kon dat die 2 eerste test negatief waren en waarom het vorige
week niet te zien was. Trudy legde uit dat het te maken had met een late
eisprong en dus ook een late bevruchting.
Hierna
zijn we Lars op gaan halen bij Pinotta en lekker uit gaan eten met zijn drieën.
Nu
moet ik er weer helemaal aan wennen dat het wel goed is…. Raar hoor!
Vrijdag 14 september 2001
Griep.
Bah voel me echt niet lekker. En deze keer duurde het ook zo lang. Niet zozeer
de griep, maar dat oververmoeide, slappe gevoel. Moe, moe, moe. Ik was al bang
dat het kwam door het zwanger zijn, maar op woensdag ging het toch wel weer
beter. Godzijdank. Heb geen zin in zo’n zeurzwangerschap. ( sorry, kleine…)
Vrijdag 14 september 2001
Vandaag
verteld aan Liza. Zij vindt het geweldig. Zo leuk, hoe ze reageerde.
Vanmiddag
zijn we het tegen pa en ma, opa en oma gaan vertellen. Ze hadden het niet
verwacht. Oma vroeg meteen of het een foutje was…
Ze
was heel blij. Leuk. Opa zegt niet veel, maar ik weet zeker dat hij het ook
leuk vindt.
Ook Marie-Louise reageerde heel erg lief en
enthousiast. Ook zij hadden het niet meer verwacht, omdat we vaak zo stellig
zeiden “nooit meer”.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten