Wat is het leven toch een achtbaan... Op en neer.... dan weer eens op z'n kop, aaaarrgggg!!! Ik wil gewoon rust! Geen gezeik aan m'n kop!
Zelfs nu dat ik 'ziek' ben wordt het me niet gegund om voor mezelf te zorgen... Alle zorgen gaan gewoon door... Zelfs op de dag na mijn laaste behandeling. Het zou vandaag MIJN dag moeten zijn! Het begin van een leven zonder kanker, (hoop ik). Nee niks! Vandaag is het weer ons pa die me zo intens verdrietig heeft gemaakt...
