Hè
hè, dit zou de 11e menstruatie zijn geweest. Toch weer lang moeten
wachten…
Vandaag
heb ik het oma Miki ook verteld, Ging gelijk naar haar toe. “gefeliciteerd mam,
je wordt weer oma”.
Ze
was zo intens blij, tranen in de ogen, mij heel stevig knuffelen. Stiekem dacht
ik bij mezelf: “mama, ik zal je er deze keer véél meer bij betrekken, bij de
zwangerschap, maar óók als de baby er is.”.
Lars
keer er maar raar van op, van als die commotie.
De zwangerschapstest. Je kunt het niet zien, maar er
staan 2 rode streepjes ( fotootje)
Woensdag 29 augustus 2001
Vandaag
al de eerste kaart ontvangen en wel van Dianne, mijn eigenlijke “baas”. Lief
zeg!
Het
allereerste cadeautje: van Freeke, het vriendinnetje van Lars. Een wit
spuugdoekje, versierd met textielstift “baby welkom”. Ook zo lief !!!
Voel
me perfect!!1 heel energiek! ( ik ben ook zóóó blij!)
Donderdag 30 augustus 2001
6
weken
Afspraak gemaakt met
de gynaecoloog voor 10 september ( 7.4 weken). Leuk. Spannend…
Vrijdag 31 augustus 2001
Leer
gewerkt. Voel me kiplekker. De allereerst cadeautjes heb ik/we van Linda
gekregen. Een schattig konijntje in ecru/ naturel tinten. Heel mooi en zo lief.
Ook van Paula een piepklein mutsje met lief kaartje. Lief zeg.
Iedereen
is zo blij voor me: echte HART-VERWARMEND.
’s
Middags kwam Trudy Griffioen. Degene die ook Lars “eruit” heeft gehaald, even
hallo zeggen. Meteen vertelt. Heel enthousiast stelde ze voor om a.s. vrijdag
een echo te doen. “Even kijken of het goed is en of het er geen 2 zijn!
Vrijdag 7 september
2001
Ik
had besloten om niet naar Trudy Griffioen te gaan, omdat ik niet zo graag een
inwendige echo wil, wat waarschijnlijk wel moet omdat ik nog maar 7.1 weken ver
ben.
Op
mijn werk, rond 12.00 uur belde Trudy, waar ik nou bleef? Afgang! Ik legde haar
uit dat ik het te intiem vond en dacht dat ze het wel zou vergeten…
“Nou”,
zei ze “kom maar, dan proberen we gewoon uitwendig te kijken." Niet gaan
plassen, opsparen, tot zo. “. Ik nog even een liter water gedronken en ernaar
toe gespurt. Toen ik daar aankwam was ze heel lief. Denk je nou echt dat ik jou
vergeet? Je bent niet zomaar iemand. Je bent een beetje de moeder van mijn
kinderen. Wow, ik bloosde bijna. Afijn, ik mocht op de tafel gaan liggen, ze
deed gel op mijn buik en daar gingen we. Al gauw zagen we het. Zij zei niets en
ik zag het al. Het is weer leeg hè? Vroeg ik. Er was duidelijk een zak maar
niets erin.
Niet
schrikken zei ze. Ik ga even bellen. Daar gaan we weer dacht ik. Ze belde naar
de Echo afdeling: die hebben daar een betere machine. Daar konden we niet
terecht, want daar was niemand meer. Tja, nou is aan jou de keus, je moet van
mij niets.. Ik zei, daar hoef ik niet over te twijfelen. Ik wil het gewoon
weten.
Dus
een inwendige. Het beeld was nu duidelijker, want nu zagen we er wel iets in
zitten. Net een rijstekorreltje. Weer aan tafel legde ze het uit. Het is geen
vruchtje van 7 weken. Er zijn 2 mogelijkheden of het vruchtje is in een vroeger
stadium gestopt met groeien.
Of
je bent rond de 5 weken zwanger, korter dus. Dat kan, als de eisprong wat later
in de cyclus was. Wat ze zag komt wel overeen met een zwangerschap van 5 weken.
Nou
alweer onzekerheid dus. Net waar we zo’n schurft aan hebben, omdat … nou ja…
onze ervaringen met zwangerschap en geboorte.
Over
een week moet ik weer terug komen, dan zal ze weer kijken. Ze was heel lief en
vroeg zelfs of ze me naar huis moest brengen.
Hierna
was ik terug gegaan naar Pinotta om het te vertellen tegen Linda en Esther.
Kapper afgezegd. Verder een rotdag…
Wat
ik op dit moment het rotst vind, is dat ik het morgen wilde vertellen tegen de
ouders van Marco en Paul en Marie-Louise. Ik vier mijn verjaardag. Bah, heb er
nu helemaal geen zin meer in. Klotezooi. Hier had ik me zo op verheugd.
Zaterdag 8 september 2001
Volgehouden!
Niets gezegd. Knap van mezelf. Voelde me moe en leeg, chagrijnig. Hield me wel
goed.
Vreemd:
mijn borsten zijn nog steeds heel gevoelig, beetje pijnlijk. En moet vaker
plassen. Vooral ’s nachts. Moet er minstens 1 keer per nacht uit. Af en toe
kleine krampjes in onderbuik.
God
o god hoe kom ik deze week door?
Donderdag:
kaartje van Leonie gehad: gefeliciteerd met je zwangerschap enz. slik!!
Vrijdag 14 september 2001
De
afgelopen week was niet leuk. Echt proberen te verwerken dat het niet goed is.
Eindelijk
vrijdag 16. 00 uur. Marco ging ook mee (om te steunen) naar Trudy Griffioen. Ik
ging liggen en keek mee op het schermpje. Al gauw had ze het gevonden. Ze
zei:”het is goed !” ze liet het zien. We konden duidelijk je hartje zien
kloppen, héél snel. Mooi !!!
Ik
(wij) konden het niet geloven. Ik was er nu zo aan gewend geraakt dat het toch
wel niet goed was. Ongelooflijk.
Ook
Trudy had het echt niet verwacht. Dit is denk een wondertje. Hoe groot is de
kans dat het nog fout gaat vroeg ik. Heel klein, wat het ziet er gewoon heel
goed uit. Gelukkig.
Marco
vroeg nog hoe het kon dat die 2 eerste test negatief waren en waarom het vorige
week niet te zien was. Trudy legde uit dat het te maken had met een late
eisprong en dus ook een late bevruchting.
Hierna
zijn we Lars op gaan halen bij Pinotta en lekker uit gaan eten met zijn drieën.
Nu
moet ik er weer helemaal aan wennen dat het wel goed is…. Raar hoor!
Vrijdag 14 september 2001
Griep.
Bah voel me echt niet lekker. En deze keer duurde het ook zo lang. Niet zozeer
de griep, maar dat oververmoeide, slappe gevoel. Moe, moe, moe. Ik was al bang
dat het kwam door het zwanger zijn, maar op woensdag ging het toch wel weer
beter. Godzijdank. Heb geen zin in zo’n zeurzwangerschap. ( sorry, kleine…)
Vrijdag 14 september 2001
Vandaag
verteld aan Liza. Zij vindt het geweldig. Zo leuk, hoe ze reageerde.
Vanmiddag
zijn we het tegen pa en ma, opa en oma gaan vertellen. Ze hadden het niet
verwacht. Oma vroeg meteen of het een foutje was…
Ze
was heel blij. Leuk. Opa zegt niet veel, maar ik weet zeker dat hij het ook
leuk vindt.
