7 september 2001

Hè hè, dit zou de 11^e menstruatie zijn geweest. Toch weer lang moeten wachten…

Vandaag heb ik het oma Miki ook verteld, Ging gelijk naar haar toe. “gefeliciteerd mam, je wordt weer oma”.

Ze was zo intens blij, tranen in de ogen, mij heel stevig knuffelen. Stiekem dacht ik bij mezelf: “mama, ik zal je er deze keer véél meer bij betrekken, bij de zwangerschap, maar óók als de baby er is.”.

Lars keer er maar raar van op, van als die commotie.

De zwangerschapstest. Je kunt het niet zien, maar er staan 2 rode streepjes ( fotootje)

Woensdag 29 augustus 2001

Vandaag al de eerste kaart ontvangen en wel van Dianne, mijn eigenlijke “baas”. Lief zeg!

Het allereerste cadeautje: van Freeke, het vriendinnetje van Lars. Een wit spuugdoekje, versierd met textielstift “baby welkom”. Ook zo lief !!!

Voel me perfect!!1 heel energiek! ( ik ben ook zóóó blij!)

Donderdag 30 augustus 2001 
                                    6 weken

Afspraak gemaakt met de gynaecoloog voor 10 september ( 7.4 weken). Leuk. Spannend…

Vrijdag 31 augustus 2001 

Leer gewerkt. Voel me kiplekker. De allereerst cadeautjes heb ik/we van Linda gekregen. Een schattig konijntje in ecru/ naturel tinten. Heel mooi en zo lief. Ook van Paula een piepklein mutsje met lief kaartje. Lief zeg.

Iedereen is zo blij voor me: echte HART-VERWARMEND.

’s Middags kwam Trudy Griffioen. Degene die ook Lars “eruit” heeft gehaald, even hallo zeggen. Meteen vertelt. Heel enthousiast stelde ze voor om a.s. vrijdag een echo te doen. “Even kijken of het goed is en of het er geen 2 zijn!

Vrijdag 7 september 2001 

Ik had besloten om niet naar Trudy Griffioen te gaan, omdat ik niet zo graag een inwendige echo wil, wat waarschijnlijk wel moet omdat ik nog maar 7.1 weken ver ben.

Op mijn werk, rond 12.00 uur belde Trudy, waar ik nou bleef? Afgang! Ik legde haar uit dat ik het te intiem vond en dacht dat ze het wel zou vergeten…

“Nou”, zei ze “kom maar, dan proberen we gewoon uitwendig te kijken." Niet gaan plassen, opsparen, tot zo. “. Ik nog even een liter water gedronken en ernaar toe gespurt. Toen ik daar aankwam was ze heel lief. Denk je nou echt dat ik jou vergeet? Je bent niet zomaar iemand. Je bent een beetje de moeder van mijn kinderen. Wow, ik bloosde bijna. Afijn, ik mocht op de tafel gaan liggen, ze deed gel op mijn buik en daar gingen we. Al gauw zagen we het. Zij zei niets en ik zag het al. Het is weer leeg hè? Vroeg ik. Er was duidelijk een zak maar niets erin.

Niet schrikken zei ze. Ik ga even bellen. Daar gaan we weer dacht ik. Ze belde naar de Echo afdeling: die hebben daar een betere machine. Daar konden we niet terecht, want daar was niemand meer. Tja, nou is aan jou de keus, je moet van mij niets.. Ik zei, daar hoef ik niet over te twijfelen. Ik wil het gewoon weten.

Dus een inwendige. Het beeld was nu duidelijker, want nu zagen we er wel iets in zitten. Net een rijstekorreltje. Weer aan tafel legde ze het uit. Het is geen vruchtje van 7 weken. Er zijn 2 mogelijkheden of het vruchtje is in een vroeger stadium gestopt met groeien.

Of je bent rond de 5 weken zwanger, korter dus. Dat kan, als de eisprong wat later in de cyclus was. Wat ze zag komt wel overeen met een zwangerschap van 5 weken.

Nou alweer onzekerheid dus. Net waar we zo’n schurft aan hebben, omdat … nou ja… onze ervaringen met zwangerschap en geboorte.

Over een week moet ik weer terug komen, dan zal ze weer kijken. Ze was heel lief en vroeg zelfs of ze me naar huis moest brengen.

Hierna was ik terug gegaan naar Pinotta om het te vertellen tegen Linda en Esther. Kapper afgezegd. Verder een rotdag…

Wat ik op dit moment het rotst vind, is dat ik het morgen wilde vertellen tegen de ouders van Marco en Paul en Marie-Louise. Ik vier mijn verjaardag. Bah, heb er nu helemaal geen zin meer in. Klotezooi. Hier had ik me zo op verheugd.

Zaterdag 8 september 2001 

Volgehouden! Niets gezegd. Knap van mezelf. Voelde me moe en leeg, chagrijnig. Hield me wel goed.

Vreemd: mijn borsten zijn nog steeds heel gevoelig, beetje pijnlijk. En moet vaker plassen. Vooral ’s nachts. Moet er minstens 1 keer per nacht uit. Af en toe kleine krampjes in onderbuik.

God o god hoe kom ik deze week door?

Donderdag: kaartje van Leonie gehad: gefeliciteerd met je zwangerschap enz. slik!!

Vrijdag 14  september 2001 

De afgelopen week was niet leuk. Echt proberen te verwerken dat het niet goed is.

Eindelijk vrijdag 16. 00 uur. Marco ging ook mee (om te steunen) naar Trudy Griffioen. Ik ging liggen en keek mee op het schermpje. Al gauw had ze het gevonden. Ze zei:”het is goed !” ze liet het zien. We konden duidelijk je hartje zien kloppen, héél snel. Mooi !!!

Ik (wij) konden het niet geloven. Ik was er nu zo aan gewend geraakt dat het toch wel niet goed was. Ongelooflijk.

Ook Trudy had het echt niet verwacht. Dit is denk een wondertje. Hoe groot is de kans dat het nog fout gaat vroeg ik. Heel klein, wat het ziet er gewoon heel goed uit. Gelukkig.

Marco vroeg nog hoe het kon dat die 2 eerste test negatief waren en waarom het vorige week niet te zien was. Trudy legde uit dat het te maken had met een late eisprong en dus ook een late bevruchting.

Hierna zijn we Lars op gaan halen bij Pinotta en lekker uit gaan eten met zijn drieën.

Nu moet ik er weer helemaal aan wennen dat het wel goed is…. Raar hoor!

Vrijdag 14  september 2001 

Griep. Bah voel me echt niet lekker. En deze keer duurde het ook zo lang. Niet zozeer de griep, maar dat oververmoeide, slappe gevoel. Moe, moe, moe. Ik was al bang dat het kwam door het zwanger zijn, maar op woensdag ging het toch wel weer beter. Godzijdank. Heb geen zin in zo’n zeurzwangerschap. ( sorry, kleine…)

Vrijdag 14  september 2001 

Vandaag verteld aan Liza. Zij vindt het geweldig. Zo leuk, hoe ze reageerde.

Vanmiddag zijn we het tegen pa en ma, opa en oma gaan vertellen. Ze hadden het niet verwacht. Oma vroeg meteen of het een foutje was…

Ze was heel blij. Leuk. Opa zegt niet veel, maar ik weet zeker dat hij het ook leuk vindt.